tíðum

(dat. pl. from tíðr), adv. frequently, often (þeir leggja spjótum bæði hart ok t.); = títt.

* * *

adv. frequently; höggva hart ok tíðum, Fas. ii. 556; lagði spjótinu hart ok tíðum, Fbr. 78, Karl. 242; drekk þú smám ok tíðum, drink little and oft, i. e. keep sipping, Sks. 379; opt ok tíðum, many times and oft, D. N. i. 195, freq. in mod. usage.